Агар дар меъда бод фароҳам омада бошад, омадани оруғи бисёр, қароқур кардан ва дамиши шикам рўй медиҳад. Аз ҷониби чап дард пайдо мешавад.
— Се шохи наъноро (пудинаи боғӣ)-ро кўфта, бо оби анор биёшоманд, дарди меъдаро дафъ мекунад.
— Аз 12 то 18 рўз пайваста арпабодиёнро як каф бо як пиёла оби ҷўшомада биёшоманд, ё чой карда бинўшанд, иншоаллоҳ шифо меёбанд.
— Ҳар рўз нўшидани 150 грамм шарбати сабзӣ нафъ мерасонад.
— Ҳафтае як бор пеш аз хоб ба миқдори нахўд мумиёро бо як қошуқ равғани зард бихўранд, шифо меёбанд. Муддати табобат то ба чор моҳ.
— Ҳар рўз ду мисқол (10 грамм) барги хушки мармаракро кўфта, бо чой биёшоманд, дарди меъдаро таскин медиҳад.
— Агар аз захми меъда хун равон бошад, самара (ғўра)-и зиркро як каф дар оби ҷўшомада тар карда, каф зада, бо асал биёшоманд, хунравӣ манъ мегардад ва қиёми зирк низ ҳамин хосиятро дорад.
— Истеъмоли бо меъёри маска, асал, равғани зард, хомшўрбо, қаймоқ, зардии тухми нимпухтаи мурғ давоест хубу беҳтарин.
— Барои захми хуншор шарбати зуф бо печак дар омехтагӣ бо асал рўзе 40-50 грамм ду маротиба дар дили холӣ (субҳу шом) ду соат пеш аз хўрок биёшоманд, шифо хоҳанд ёфт. Муддати табобат як моҳ.
— Агар дард ё захм аз баландии туршӣ бошад, аз таомҳои турш, шўр, тез, ширини баланд, чакаю дўғоб, ҷурғот ва сахту лўбиёгӣ бипарҳезед.
ДАРДИ САРИ МЕЪДА
Агар ин дард сахт шиддат кунад, бемор беҳуш мешавад. Сабаби ин дард пайдоиши ҳарорат дар даҳони болои меъда ё рехта шудани хилти сафровӣ (зардоб) бо он мавзеъ. Аломати ғалабаи ҳарорат ташнагӣ, хушкии даҳон ва орўғи бўйнок аст. Аломати дигар зард гаштани забон ва талхии даҳон.
ДАВО:
— Ду дирам тухми испаноҳро кўфта бихўранд.
— Як каф барги соидаи наъноро бо як пиёла об ду соат пеш аз наҳор то ба 12 рўз биёшоманд, иншоаллоҳ шифо меёбанд.
— Ҳар субҳ ду соат пеш аз наҳор то ба 12 рўз ва зиёда аз як дирам (5 грамм) санои маккиро бо обе, ки дар он кокутӣ ҷўшонида шуда бошад, бихўранд.
— Равғани зағирро аз рў ба сари меъда ва бар дил доимо бимоланд, дарди сари меъдаро даво мешавад.
— Решаи офтобпарасти тару тозаро кўфта, обашро гирифта, ду мисқол (10 грамм) то ба 10 рўз бинўшанд, манфиат меорад.
— Ҳар рўз 5 мисқол (25 грамм) райҳони хушкро дар об ҷўш дода, он обро биёшоманд, нафъ мерасонад.
— Мавизи сиёҳро рўзе 4 мисқол (20 грамм) бардавом истеъмол кардан меъдаро боқувват мекунад. Анҷири тару тоза низ ҳамин хосиятро дорад.
— Обу ҳавои тоза, хотири ҷамъ, вақти хуш, бўйи гуворо, манзараҳои зебо, ибодати бардавоми Худои таъоло, шунидану тиловати оятҳои раҳмонӣ ҷисму рўҳро қувват мебахшанд.
Муҳаммадрасули ИБРОҲИМЗОДА,
табиби мардумӣ, деҳаи Қирғизони шаҳри Ваҳдат
