МУОЛИҶАИ ҚАБЗИЯТ. Ин бемориро дар байни халқ «сахтшавии дарун» меноманд. Ба ин беморӣ дар ҳама синну сол гирифтор шудан мумкин аст. Қабзияти кўдаки хурдсол аз он далолат медиҳад, ки ў дар меъдаи худ ягон норасоии модарзодӣ дорад. Қабзият ин нишонаи бемориҳои рўдаю меъда аст.
Ҳангоми қабзияти доимӣ ва гастрит ҳар рўз ду бор истеъмоли 50 граммӣ кўфтаи тухми кунҷид дардҳои мазкурро шифо мебахшад.
Рўзе се маротиба истеъмол кардани як қошуқӣ равғани сиёҳдона қабзиятро рафъ менамояд.
Истеъмоли як қошуқ равғани зайтун дар меъдаи холӣ низ боиси рафъи қабзият мешавад.
Истеъмоли олу барои иллати қабзиятдоштагон хеле муфид мебошад.
Омода кардани ғизо ва хўриш аз испаноҳ (испанок) сахтшавии дарунро ба ибро медарорад.
Хўрдани зардолу барои иллати қабзиятдоштагон хеле муфид аст. Ҳангоми иллати қабзият ҳар рўз истеъмол намудани ду дона афлесуну ду дона себи сабз ниҳоят фоиданок аст.
Агар қабзият бо ягон доруву усули дигар шифо наёбад, ба асбоби ҳуқна (клизма)-кунанда ним литр оби ҳарораташ баробари ҳарорати баданбударо андохта бо он ҳуқна (клизма) бояд кард. Бо ҳамин тарз рўзи дуюм бо як литр ва рўзи сеюм бо ду литр об ин амалро такрор намудан лозим аст. Ба об каме сода илова кардан беҳтар аст.
ЗАХМИ МЕЪДА. Як-ду карамро гирифта, қима карда, миқдоре шарбати онро ҷудо намоед. Сипас гузоред, то он хушк гардад. Агар ин ордаки карамро бо таносуби як ба як бо шакару шир омехта намуда, ҳангоми гастрити доимӣ ва захми меъда дар як рўз се бор як-ду чумчаи чоӣ ба ним истакон об андохта, истеъмол кунанд, иллатҳои мазкурро аз байн мебарад. Сад грамм гулбаргҳои зарпоша (пуганак, пижма)-ро бо 150 грамм асал омехта, як ҳафта дар яхдон монед. Сипас аз ин таркиб ба миқдори як чумчаӣ рўзе се бор ҳангоми захми меъда, гастрити меъдаи туршиаш паст, шамолкашии рўдаҳо, исҳол, фишорбаландӣ, варамҳои навпайдошудаи саратонӣ ва дарди қафаси сина истеъмол намоед, дардҳои мазкурро шифо мебахшад.
Ҳар рўз ба андозаи як буғуми ангушти даст барги сабр (алоэ)-ро хоида, обашро фурў бурда гардед, бисёр иллатҳои меъдаву рўдаро ба ҳам оварда сиҳат менамояд ва захмҳоро нест мекунад.
Як-ду дона картошкаро гирифта, ба об андохта бе иловаи намак ҷўшонида, пас аз он дар як рўз се бор ним истаконӣ истеъмол намоед, захми меъдаро шифо мебахшад. Нўшидани шарбати он низ ҳамин таъсирро дорад.
Як чумчаи калон гули бўимодарони дуруштбаргро ба ним литр оби ҷўш ба термос андохта, дам намуда, онро чун чой нўшида гардед, барои иллати захми меъда нафъи азим дорад.
Дарахти санавбар (сосна) дар ҷойҳои буридаи шохаш шилм пайдо мекунад. Ин шилмиксири бебаҳои захмҳои гуногуни меъдаю рўда мебошад. Шилми кўҳнаи он сахту шах мешавад, ки қобили кўфтан аст. Аз орди ҳамин шилм як муддат ба андозаи як чумчаи хурд истеъмол намоянд, тамоми намудҳои захми меъдаву рўдаро шифо мебахшад.
Як миқдор решаи сиреши кўҳиро, ки хушк шуда бошад, гирифта кўфта, ба он як миқдор кўфтаи шилми санавбарро ҳамроҳ карда истифода баранд, захмҳои гуногуни душворилоҷи меъдаву рўдаро ба тарзи аҷиб шифо мебахшад.
КИРМСОРӢ. Агар писарбачаи майда кирму гиҷҷа дошта бошад, ба он ҳар рўз мағзи тухми кадуро бидиҳанд, кирми гиҷҷааш меафтад.
30 грамм решаи анори туршро талқон карда, бо оби гарм як муддат фурў бурда гарданд, кирмҳоро аз дохили шикам ба тезӣ хориҷ менамояд.
Рўзе се маротиба истеъмол кардани як чумчаи хурд талқони кўфтаи донаҳои лиму бо оби гарм кирмҳоро аз бадан берун мекунад.
Ҳар рўз як чумча биринҷи хомро хоида фурў бурдан намудҳои гуногуни кирмро мерезонад.
Ҳар рўз истеъмол кардани 5-10 грамм кўфтаи мағзу донаи олу намудҳои гуногуни кирмро нобуд месозад.
Касе ки аз кирми меъда азият мекашад, ҳар рўз як донача сирпиёзро истеъмол карда гардад, ҳамаи намуди кирмҳояш нест мегардад.
Як сар (бех) сирпиёзро дар ним литр об ҷўшонида, аз он об ҳар рўз се бор 50 граммӣ нўшида гарданд, кирмҳои шикамро меафтонад.
Чой карда нўшидани баргу гулҳои бўимодарон кирму гиҷҷаҳои шикамро мерезонад.
Зарпоша (пуганак, пижма) дар таъсир мисли талхшибоғ (тахач) буда, ҳангоми кам-кам аз он истеъмол карда гаштан аксари намуди кирмҳоро меафтонад.
Агар кас ним истаконӣ, дар як рўз се бор ним соат пеш аз таом як муддат карами туршонидашударо истеъмол карда гардад, кирми ҷигар-лямбларо меафтонад.
Ҳеҷ як гиёҳ дар бартарафу нест кардани кирму гиҷҷа мисли талхшибоғ нест. Истифодаи ин гиёҳ дар кадом намуд набошад, ҳамаи намудҳои кирму гиҷҷаи ҷисмро нобуд ва нест мекунад. Метавонед як чумчаи хурди онро дар як истакон оби ҷўш дам карда, аз он дар давоми рўз як қулт, як қулт нўшида гардед. Ҳамчунин, дар нўги чумчаи хурд ордаки кўфтаи онро ба даҳон андохта фурў баред. Хулоса истифодаи таркиби аз талхшибоғ тайёр кардашуда, на танҳо кирмҳоро кушта хориҷ мекунад, балки ба бисёр иллатҳои ботинӣ давои беҳамто мегардад. Танҳо ҳаминро ба назар гирифтан лозим аст, ки маззаи он бисёр талх буда, ҳамчунин фишори хуни касро паст менамояд.
Агар гиёҳҳои чойкаҳак (звербой), ширинбия (солодка), барги зуф (подорожник), хуҷаста (календула), бўйимодарон (тысячелистник), бобуна (ромашка), муғҷаи дарахти тўс (берёзовие почки), зарпоша (пижма), талхшибоғ (горкий полин)-ро ба ҷои чой дар таркиби ғизои ҳаррўза дохил намоед, рафта-рафта ҳамаи намудҳои иллати меъдаву рўда ва дигар бемориҳои ба ин узвҳо вобастаро нест мекунад.
Привет! Это комментарий.
Чтобы начать модерировать, редактировать и удалять комментарии, перейдите на экран «Комментарии» в консоли.
Аватары авторов комментариев загружаются с сервиса Gravatar.